ابراهیم بن حسینبرخی از مورخان او را در زمره فرزندان امام حسین قرار داده‌اند. [۱]
بيهقي، علي بن زيد، لباب الأنساب والألقاب والأعقاب، ج۱، ص۳۴۹.
۱ - حضور ابراهیم در کربلامورخان از حضور ابراهیم بن حسین در کربلا سخنی به میان نیاورده‌اند، ولی برخی دیگر از مورخان می‌گویند که ابراهیم روز عاشورا به میدان نبرد رفت و این چنین رجز خواند: ۱.۱ - رجز ابراهیم بن حسیناقْدِمْ حُسَيْن الْيَوْمَ تَلْقی احْمَدا ثُمَّ اباكَ الطّاهِرِ الْمُؤَيَّدا وَالْحَسَنَ الْمَسْمُومَ ذاكَ الاسْعَدا وَذا الْجَناحَيْنِ حَلیفَ الشُّهَدا وَحَمْزَة اللَّیث الْكَمَّی السَّيِّدا فی جَنَّة الْفِرْدَوْسِ فازُوا سُعَدا [۲]
ابى‌مخنف، مقتل الحسین علیه السلام، ص۱۰۹.
[۳]
سپهر کاشانی، محمدتقی، ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۰۹.
ای حسین، پیش بیا که امروز جدّت، پیامبر پاکیزه و تأیید شده و برادر مسمومت حسن علیه‌السلام و صاحب دو بال (جعفر طیار) که هم سوگند شهدا بود و هم چنین حمزه شیر شجاع را که رستگار شدند، در فردوس ملاقات خواهی کرد. آنگاه چون شیر حمله نمود، و پنجاه یا ۸۴ تن را به هلاکت رساند. [۴]
سپهر کاشانی، محمدتقی، ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۱۰.
و به قولی بار دیگر این چنین رجز خواند: أَضْرِبُ مِنْكُمْ مَفْصِلًا وَساقاً لِيُهْرَقَ الْيَوْمَ دَمی اهْراقاً وَتُرْزِقُ الْمَوْتَ أَبااسْحاقاً أَعْنی بَنی الْفاجِرَةِ الْفُسَّاقاً [۵]
سپهر کاشانی، محمدتقی، ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۱۰.
با شمشیر بر مفصل و ساق شما می‌زنم تا آنگاه که - همین - امروز خونم ریخته شود، و ابواسحاق مرگ را روزی فرزندان گنه‌کار و زنازاده گرداند. ۱.۲ - شهادت ابراهیمابراهیم پس از نبرد و کشتن شماری از نیروهای دشمن خود به فیض عظیم شهادت نایل آمد. [۱۰]
دربندی، ملا آقا فاضل، اسرار الشّهاده، ج۳، ص۲۲۸.
البته ابن شهرآشوب این رجز را به ابراهیم بن حصین اسدی نسبت داده است. ۲ - پانویس
۳ - منبعجمعی از نویسندگان، پِژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص۶۱ ۶۲. |